mercenarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de merces (« prix, salaire »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif mercenarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mercenarius | mercenariă | mercenarium | mercenariī | mercenariae | mercenariă |
| Vocatif | mercenarie | mercenariă | mercenarium | mercenariī | mercenariae | mercenariă |
| Accusatif | mercenarium | mercenariăm | mercenarium | mercenariōs | mercenariās | mercenariă |
| Génitif | mercenariī | mercenariae | mercenariī | mercenariōrŭm | mercenariārŭm | mercenariōrŭm |
| Datif | mercenariō | mercenariae | mercenariō | mercenariīs | mercenariīs | mercenariīs |
| Ablatif | mercenariō | mercenariā | mercenariō | mercenariīs | mercenariīs | mercenariīs |
mercenarius \meɾ.keː.ˈnaː.ɾi.us\
- Mercenaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
- mercennarius
Antonymes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mercenarius | mercenariī |
| Vocatif | mercenarie | mercenariī |
| Accusatif | mercenarium | mercenariōs |
| Génitif | mercenariī | mercenariōrum |
| Datif | mercenariō | mercenariīs |
| Ablatif | mercenariō | mercenariīs |
mercenarius \meɾ.keː.ˈnaː.ɾi.us\ masculin
- Mercenaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « mercenarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage