menso
Espéranto
Étymologie
- Du latin mens.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | menso \ˈmen.so\ |
mensoj \ˈmen.soj\ |
| Accusatif | menson \ˈmen.son\ |
mensojn \ˈmen.sojn\ |
menso
- Esprit. (Principe de la pensée et de la réflexion.)
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « menso [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « menso [Prononciation ?] »
Étymologie
- De l'espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| menso \Prononciation ?\ |
mensi \Prononciation ?\ |
Étymologie
- Du proto-balto-slave *meñsă(m) qui donne également le lituanien mėsa.
Nom commun
menso (*mensɔˑ) féminin
Références
- Vytautas Mažiulis, Dictionnaire étymologique du vieux prussien, Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, Vilnius, 1988-1997