mendax
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mendax | mendax | mendax | mendācēs | mendācēs | mendācia |
| Vocatif | mendax | mendax | mendax | mendācēs | mendācēs | mendācia |
| Accusatif | mendācem | mendācem | mendax | mendācēs | mendācēs | mendācia |
| Génitif | mendācis | mendācis | mendācis | mendācium | mendācium | mendācium |
| Datif | mendācī | mendācī | mendācī | mendācibus | mendācibus | mendācibus |
| Ablatif | mendācī | mendācī | mendācī | mendācibus | mendācibus | mendācibus |
mendax
- Menteur, malhonnête.
(vir) mendax et gloriosus
— (Plaute. Curc. 4, 1, 10)- menteur et fanfaron.
Dérivés
- mendaciloquium (« mensonge »)
- mendaciloquus (« menteur »)
- mendacitas (« disposition au mensonge »)
- mendaciter (« en mentant, faussement »)
- mendacium (« mensonge, menterie ; fable, fiction ; contrefaçon »)
- mendaciunculum (« petit mensonge »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « mendax », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage