mathematicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μαθηματικός, mathematikos (« qui aime apprendre »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mathematicus | mathematică | mathematicum | mathematicī | mathematicae | mathematică |
| Vocatif | mathematice | mathematică | mathematicum | mathematicī | mathematicae | mathematică |
| Accusatif | mathematicum | mathematicăm | mathematicum | mathematicōs | mathematicās | mathematică |
| Génitif | mathematicī | mathematicae | mathematicī | mathematicōrŭm | mathematicārŭm | mathematicōrŭm |
| Datif | mathematicō | mathematicae | mathematicō | mathematicīs | mathematicīs | mathematicīs |
| Ablatif | mathematicō | mathematicā | mathematicō | mathematicīs | mathematicīs | mathematicīs |
mathematicus \Prononciation ?\
- Mathématique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mathematicus | mathematicī |
| Vocatif | mathematice | mathematicī |
| Accusatif | mathematicum | mathematicōs |
| Génitif | mathematicī | mathematicōrum |
| Datif | mathematicō | mathematicīs |
| Ablatif | mathematicō | mathematicīs |
mathematicus masculin
Synonymes
Références
- « mathematicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage