materiarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de materia (« bois »), avec le suffixe -arius.
 - (Nom commun) Substantivation de l’adjectif materiarius.
 
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | materiarius | materiariă | materiarium | materiariī | materiariae | materiariă | 
| Vocatif | materiarie | materiariă | materiarium | materiariī | materiariae | materiariă | 
| Accusatif | materiarium | materiariăm | materiarium | materiariōs | materiariās | materiariă | 
| Génitif | materiariī | materiariae | materiariī | materiariōrŭm | materiariārŭm | materiariōrŭm | 
| Datif | materiariō | materiariae | materiariō | materiariīs | materiariīs | materiariīs | 
| Ablatif | materiariō | materiariā | materiariō | materiariīs | materiariīs | materiariīs | 
māteriārius \Prononciation ?\
Dérivés
Apparentés étymologiques
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | materiarius | materiariī | 
| Vocatif | materiarie | materiariī | 
| Accusatif | materiarium | materiariōs | 
| Génitif | materiariī | materiariōrum | 
| Datif | materiariō | materiariīs | 
| Ablatif | materiariō | materiariīs | 
māteriārius \Prononciation ?\ masculin
Références
- « materiarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage