marteze
Étymologie
Adverbe
marteze \marˈteːze\
- Peut-être.
- — Ar per-ze, marteze, a oa koueet o-unan ez kinou ? — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 33)- — Ces poires-là étaient, peut-être, tombées elles-mêmes dans ta bouche ?
 
- « Marteze eo maro », a lavaren. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 13)- « Peut-être est-il mort » disaient-ils.
 
- — Ha n’ oc’h ket dimezet, marteze ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 151)- — Et vous n’êtes pas fiancée, peut-être ?
 
 
Prononciation
Variantes dialectales
Dérivés
- martezead
- martezeadenn
- martezeañ
- martezeüs
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499