marmorarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de marmor (« marbre »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif marmorarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | marmorarius | marmorariă | marmorarium | marmorariī | marmorariae | marmorariă |
| Vocatif | marmorarie | marmorariă | marmorarium | marmorariī | marmorariae | marmorariă |
| Accusatif | marmorarium | marmorariăm | marmorarium | marmorariōs | marmorariās | marmorariă |
| Génitif | marmorariī | marmorariae | marmorariī | marmorariōrŭm | marmorariārŭm | marmorariōrŭm |
| Datif | marmorariō | marmorariae | marmorariō | marmorariīs | marmorariīs | marmorariīs |
| Ablatif | marmorariō | marmorariā | marmorariō | marmorariīs | marmorariīs | marmorariīs |
marmorarius \Prononciation ?\ ; première classe
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | marmorarius | marmorariī |
| Vocatif | marmorarie | marmorariī |
| Accusatif | marmorarium | marmorariōs |
| Génitif | marmorariī | marmorariōrum |
| Datif | marmorariō | marmorariīs |
| Ablatif | marmorariō | marmorariīs |
marmorarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
Références
- « marmorarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage