marcʼheg
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | marcʼheg | marcʼheien | marcʼheion |
| Adoucissante | varcʼheg | varcʼheien | varcʼheion |
marcʼheg \ˈmar.ɣɛk\ masculin (pour une femme, on dit : marcʼhegez)
- (Histoire) (Noblesse) Chevalier (tous sens).
« [...] ? Ne vefe ket ur gwir varcʼheg an hini a lezfe digastiz hevelep dismegañs.
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 40)- « [...] ? Celui qui laisserait impuni pareil affront ne serait pas un vrai chevalier.
Evel-se e voe engehentet, dre widre ha dre floderezh, ar bugel a zeufe da vezañ Arzhur, AR ROUE ARZHUR, da lavarout eo unan eus marcʼheion wellañ ha brudetañ an hollved.
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 43)- Ainsi fut conçu, par ruse et tromperie, l’enfant qui deviendrait Arthur, LE ROI ARTHUR, c’est-à-dire l’un des meilleurs et plus célèbres chevaliers de l’univers.
- (Échecs) Cavalier.
Dérivés
- marcʼhegañ
- marcʼheger
- marcʼhegerezh
- marcʼhegezh
- marcʼhegiezh
- marcʼhekaat
- marcʼhekadenn
- marcʼhekaer
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 493b