mansuetus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mansuetus | mansuetă | mansuetum | mansuetī | mansuetae | mansuetă | 
| Vocatif | mansuete | mansuetă | mansuetum | mansuetī | mansuetae | mansuetă | 
| Accusatif | mansuetum | mansuetăm | mansuetum | mansuetōs | mansuetās | mansuetă | 
| Génitif | mansuetī | mansuetae | mansuetī | mansuetōrŭm | mansuetārŭm | mansuetōrŭm | 
| Datif | mansuetō | mansuetae | mansuetō | mansuetīs | mansuetīs | mansuetīs | 
| Ablatif | mansuetō | mansuetā | mansuetō | mansuetīs | mansuetīs | mansuetīs | 
mansuetus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de mansuesco (« apprivoiser ») :
- Apprivoisé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- Doux, calme.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
- Apprivoisé.
Synonymes
Références
- « mansuetus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage