manis
: Manis
Français
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mani | manis |
| \ma.ni\ | |
manis \ma.ni\ masculin
- Pluriel de mani.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | manis |
| Adoucissante | vanis |
| Mixte | vanis |
manis \ˈmãːnis\
- Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe menel.
Indonésien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
manis \Prononciation ?\
Prononciation
- Sleman (Indonésie) : écouter « manis [Prononciation ?] »
Forme de pronom personnel
| Déclinaison de es | |
|---|---|
| Nominatif | es |
| Accusatif | mani |
| Génitif | manis (mans) |
| Datif | man (manim) |
| Instrumental | mani |
| Locatif | manī |
manis \Prononciation ?\
- Génitif de es.
Vocabulaire apparenté par le sens
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
manis
Forme de nom commun
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | manistan | manisteame | manisteamet |
| 2e personne | manistat | manisteatte | manisteattet |
| 3e personne | manistis | manisteaskka | manisteaset |
manis /ˈmɑnis/