maniero
Espéranto
Étymologie
- De l’allemand Manier.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | maniero \ma.ni.ˈe.ro\ |
manieroj \ma.ni.ˈe.roj\ |
| Accusatif | manieron \ma.ni.ˈe.ron\ |
manierojn \ma.ni.ˈe.rojn\ |
maniero \ma.ni.ˈe.ro\
- Manière.
- (Ekz §32) Teatramanto ofte vizitas la teatron kaj ricevas baldaŭ teatrajn manierojn.
- Un amateur de théâtre visite souvent le théâtre et prend bientôt des manières théâtrales
- (Ekz §32) Teatramanto ofte vizitas la teatron kaj ricevas baldaŭ teatrajn manierojn.
Dérivés
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « maniero [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « maniero [Prononciation ?] »
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| maniero \Prononciation ?\ |
manieri \Prononciation ?\ |
maniero \ma.ˈnjɛ.rɔ\
- Manière (de faire).