mandibula
Étymologie
- Du latin mandibula.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mandibula \man.ði.ˈβy.lo̯\ |
mandibulas \man.ði.ˈβy.lo̯s\ |
mandibula \man.ði.ˈβy.lo̯\ (graphie normalisée) féminin
Synonymes
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- mandibula figure dans le recueil de vocabulaire en occitan ayant pour thème : anatomie humaine.
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « mandibula [man.ði.ˈβy.lo̯] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mandibulă | mandibulae |
| Vocatif | mandibulă | mandibulae |
| Accusatif | mandibulăm | mandibulās |
| Génitif | mandibulae | mandibulārŭm |
| Datif | mandibulae | mandibulīs |
| Ablatif | mandibulā | mandibulīs |
mandibula \Prononciation ?\ féminin , 1re déclinaison
- Mâchoire.
cibaria confecta mandibulis.
— (Macrobe. S. 7, 4, 14)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Références
- « mandibula », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage