mandatrix

Latin

Étymologie

Dérivé de mandatus, avec le suffixe -trix.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif mandātrīx mandātrīcēs
Vocatif mandātrīx mandātrīcēs
Accusatif mandātrīcem mandātrīcēs
Génitif mandātrīcis mandātrīcum
Datif mandātrīcī mandātrīcibus
Ablatif mandātrīcĕ mandātrīcibus

mandātrīx \manˈdaː.triːks\ féminin (pour un homme, on dit : mandator)

  1. Mandataire, celle qui commande.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références