manalis
Latin
Étymologie
- (Adjectif 1) Dérivé de mano, avec le suffixe -alis.
- (Adjectif 2) Dérivé de manes, avec le suffixe -alis.
Adjectif 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | manalis | manalis | manale | manales | manales | manalia |
| Vocatif | manalis | manalis | manale | manales | manales | manalia |
| Accusatif | manalem | manalem | manale | manales | manales | manalia |
| Génitif | manalis | manalis | manalis | manalium | manalium | manalium |
| Datif | manali | manali | manali | manalibus | manalibus | manalibus |
| Ablatif | manali | manali | manali | manalibus | manalibus | manalibus |
manalis \Prononciation ?\
- Pluvial, d'où l'eau coule, où l'eau coule.
manalis fons
— (P.-Fest.)- source d'eau vive (qui coule toujours).
manalis lapis
— (Fest.)- rocher pluvial (qu'on déplaçait pour faire venir la pluie).
Dérivés
- manale (« aiguière »)
Adjectif 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | manalis | manalis | manale | manales | manales | manalia |
| Vocatif | manalis | manalis | manale | manales | manales | manalia |
| Accusatif | manalem | manalem | manale | manales | manales | manalia |
| Génitif | manalis | manalis | manalis | manalium | manalium | manalium |
| Datif | manali | manali | manali | manalibus | manalibus | manalibus |
| Ablatif | manali | manali | manali | manalibus | manalibus | manalibus |
manalis \Prononciation ?\
- Des mânes.
manalis lapis
— (Fest.)- la porte des Mânes, par où ils remontaient sur terre.
Références
- « manalis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage