magnetický
Étymologie
- De magnet.
Adjectif
| Nombre | Cas | Masculin | Neutre | Féminin | |
|---|---|---|---|---|---|
| Animé | Inanimé | ||||
| Singulier | Nominatif | magnetický | magnetické | magnetická | |
| Génitif | magnetického | magnetickej | |||
| Datif | magnetickému | magnetickej | |||
| Accusatif | magnetického | magnetický | magnetické | magnetickú | |
| Locatif | magnetickom | magnetickej | |||
| Instrumental | magnetickým | magnetickou | |||
| Pluriel | Nominatif | magnetickí | magnetické | ||
| Génitif | magnetických | ||||
| Datif | magnetickým | ||||
| Accusatif | magnetických | magnetické | |||
| Locatif | magnetických | ||||
| Instrumental | magnetickými | ||||
magnetický \ˈmaɡ.nɛ.tɪt͡s.kiː\
- (Physique) Magnétique.
Magnetické pole.
- Champ magnétique.
Apparentés étymologiques
- elektromagnetický
- magnetizmus
Étymologie
- De magnet.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | magnetický | magnetická | magnetické | |
| vocatif | magnetický | magnetická | magnetické | ||
| accusatif | magnetického | magnetický | magnetickou | magnetické | |
| génitif | magnetického | magnetické | magnetického | ||
| locatif | magnetickém | magnetické | magnetickém | ||
| datif | magnetickému | magnetické | magnetickému | ||
| instrumental | magnetickým | magnetickou | magnetickým | ||
| pluriel | nominatif | magnetičtí | magnetické | magnetická | |
| vocatif | magnetičtí | magnetické | magnetická | ||
| accusatif | magnetické | magnetická | |||
| génitif | magnetických | ||||
| locatif | magnetických | ||||
| datif | magnetickým | ||||
| instrumental | magnetickými | ||||
magnetický \ˈmaɡnɛtɪt͡skiː\
- (Physique) Magnétique.
Magnetické pole.
- Champ magnétique.