magicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μαγικός, magikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | magicus | magică | magicum | magicī | magicae | magică |
| Vocatif | magice | magică | magicum | magicī | magicae | magică |
| Accusatif | magicum | magicăm | magicum | magicōs | magicās | magică |
| Génitif | magicī | magicae | magicī | magicōrŭm | magicārŭm | magicōrŭm |
| Datif | magicō | magicae | magicō | magicīs | magicīs | magicīs |
| Ablatif | magicō | magicā | magicō | magicīs | magicīs | magicīs |
magicus
Apparentés étymologiques
Références
- « magicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage