madoberour

Étymologie

Dérivé de madober bienfait »), avec le suffixe -our.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté madoberour madoberourien madoberourion
Adoucissante vadoberour vadoberourien vadoberourion

madoberour \ma.do.ˈbeː.rur\ masculin (pour une femme, on dit : madoberourez)

  1. Bienfaiteur.
    • Mignoned (pe madoberourien) hor boa er-maez eus ar cʼhanton.  (Ernest ar Barzhig, En-dro d’am ugent vloaz, in Al Liamm, no 187, mars–avril 1978, page 105)
      Nous avions des amis (ou bienfaiteurs) en-dehors du canton.

Variantes

  • madoberer

Références

  • « madoberour pl. -ien » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 66b
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 538a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 157a