mactatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mactatŭs | mactatūs |
| Vocatif | mactatŭs | mactatūs |
| Accusatif | mactatum | mactatūs |
| Génitif | mactatūs | mactatuum |
| Datif | mactatūi ou mactatū |
mactatibus |
| Ablatif | mactatū | mactatibus |
mactatus \Prononciation ?\ masculin
- Immolation, sacrifice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mactatus | mactată | mactatum | mactatī | mactatae | mactată |
| Vocatif | mactate | mactată | mactatum | mactatī | mactatae | mactată |
| Accusatif | mactatum | mactatăm | mactatum | mactatōs | mactatās | mactată |
| Génitif | mactatī | mactatae | mactatī | mactatōrŭm | mactatārŭm | mactatōrŭm |
| Datif | mactatō | mactatae | mactatō | mactatīs | mactatīs | mactatīs |
| Ablatif | mactatō | mactatā | mactatō | mactatīs | mactatīs | mactatīs |
mactatus \Prononciation ?\
- Participe passé de macto.
Références
- « mactatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage