machinatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de machinor, dérivé de machinatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | machinatŭs | machinatūs |
| Vocatif | machinatŭs | machinatūs |
| Accusatif | machinatum | machinatūs |
| Génitif | machinatūs | machinatuum |
| Datif | machinatūi ou machinatū |
machinatibus |
| Ablatif | machinatū | machinatibus |
machinatus \Prononciation ?\ masculin
- Mécanisme, disposition ingénieuse.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Engin, machine.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | machinatus | machinată | machinatum | machinatī | machinatae | machinată |
| Vocatif | machinate | machinată | machinatum | machinatī | machinatae | machinată |
| Accusatif | machinatum | machinatăm | machinatum | machinatōs | machinatās | machinată |
| Génitif | machinatī | machinatae | machinatī | machinatōrŭm | machinatārŭm | machinatōrŭm |
| Datif | machinatō | machinatae | machinatō | machinatīs | machinatīs | machinatīs |
| Ablatif | machinatō | machinatā | machinatō | machinatīs | machinatīs | machinatīs |
machinatus \Prononciation ?\
- Participe passé de machinor.
Références
- « machinatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage