lutá
Étymologie
- Dérivé de lut (« cuivre »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | lutá | lutayá | lutatá |
| 2e du sing. | lutal | lutayal | lutatal |
| 3e du sing. | lutar | lutayar | lutatar |
| 1re du plur. | lutat | lutayat | lutatat |
| 2e du plur. | lutac | lutayac | lutatac |
| 3e du plur. | lutad | lutayad | lutatad |
| 4e du plur. | lutav | lutayav | lutatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « lutá [luˈta] »
Anagrammes
Références
- « lutá », dans Kotapedia