lunula
Anglais
Étymologie
- Du latin lunula.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lunula \Prononciation ?\ |
lunulas \Prononciation ?\ |
lunula \Prononciation ?\
Voir aussi
Italien
Étymologie
- Du latin lunula.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lunula \Prononciation ?\ |
lunule \Prononciation ?\ |
lunula \Prononciation ?\ féminin
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | lunulă | lunulae |
| Vocatif | lunulă | lunulae |
| Accusatif | lunulăm | lunulās |
| Génitif | lunulae | lunulārŭm |
| Datif | lunulae | lunulīs |
| Ablatif | lunulā | lunulīs |
lunula \Prononciation ?\ féminin
Références
- « lunula », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin lunula.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lunula \ly.ˈny.lɔ\ |
lunulas \ly.ˈny.lɔs\ |
lunula (graphie normalisée) féminin
- (Anatomie) Lunule.
Prononciation
Références
- Miquèu Grosclaude, Gilabèrt Nariòo, Patric Guilhemjoan, Dictionnaire Français / Occitan (gascon), Per Noste, 2007
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage