lunta
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Forme de nom commun
lunta \ˈluntɑ\
- Partitif singulier de lumi.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | lunta | lunttat |
| Accusatif Génitif |
luntta | lunttaid |
| Illatif | luntii | lunttaide |
| Locatif | lunttas | lunttain |
| Comitatif | lunttain | lunttaiguin |
| Essif | luntan | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | luntan | luntame | luntamet |
| 2e personne | luntat | luntade | luntadet |
| 3e personne | luntas | luntaska | luntaset |
lunta /ˈluntɑ/
- Garçon.
Lunta lei okte sihkkelastimin go son ravggai. Son álggii stuora garuid hoahkat go boares áhkku bođii vácci meattá.
— (pressreader.com)- Le garçon était une fois à vélo quand il tomba. Il se mit à répéter sans cesse de violentes imprécations quand la vieille grand-mère arriva à pied.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | lunta | luntan |
| Pluriel | luntor | luntorna |
lunta \Prononciation ?\ commun
Dérivés
Références
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (464)