luctatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | luctatŭs | luctatūs | 
| Vocatif | luctatŭs | luctatūs | 
| Accusatif | luctatum | luctatūs | 
| Génitif | luctatūs | luctatuum | 
| Datif | luctatūi ou luctatū | luctatibus | 
| Ablatif | luctatū | luctatibus | 
luctatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | luctatus | luctată | luctatum | luctatī | luctatae | luctată | 
| Vocatif | luctate | luctată | luctatum | luctatī | luctatae | luctată | 
| Accusatif | luctatum | luctatăm | luctatum | luctatōs | luctatās | luctată | 
| Génitif | luctatī | luctatae | luctatī | luctatōrŭm | luctatārŭm | luctatōrŭm | 
| Datif | luctatō | luctatae | luctatō | luctatīs | luctatīs | luctatīs | 
| Ablatif | luctatō | luctatā | luctatō | luctatīs | luctatīs | luctatīs | 
luctatus \Prononciation ?\
- Participe passé de luctor.
Références
- « luctatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage