louangeuse
Français
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| louangeuse | louangeuses |
| \lwɑ̃.ʒøz\ | |
louangeuse \lwɑ̃.ʒøz\ féminin (pour un homme, on dit : louangeur)
- Celle qui louange.
Elle était la mère, la sœur, la grande dame, l’indulgente, l’ironique, la louangeuse et l’exigeante.
— (Nicole Avril, La première alliance, 1986)
Traductions
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | louangeur \lwɑ̃.ʒœʁ\ |
louangeurs \lwɑ̃.ʒœʁ\ |
| Féminin | louangeuse \lwɑ̃.ʒøz\ |
louangeuses \lwɑ̃.ʒøz\ |
louangeuse \lwɑ̃.ʒøz\
Prononciation
- La prononciation \lwɑ̃.ʒøz\ rime avec les mots qui finissent en \øz\.
- France (Lyon) : écouter « louangeuse [Prononciation ?] »
- Cesseras (France) : écouter « louangeuse [Prononciation ?] »
Références
- « louangeuse », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage