locridien
Français
Étymologie
- (Date à préciser) De Locride, lui-même du grec ancien Λοκρίς, Lokrís.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | locridien \lɔ.kʁi.djɛ̃\ | locridiens \lɔ.kʁi.djɛ̃\ | 
| Féminin | locridienne \lɔ.kʁi.djɛn\ | locridiennes \lɔ.kʁi.djɛn\ | 
locridien \lɔ.kʁi.djɛ̃\
- (Extrêmement rare) Variante de locrien.
Variantes orthographiques
Traductions
→ voir locrien
Nom commun
| Singulier | 
|---|
| locridien \lɔ.kʁi.djɛ̃\ | 
locridien \lɔ.kʁi.djɛ̃\ masculin au singulier uniquement
- (Extrêmement rare) Variante de locrien.
- Le locridien, le phocidien, le delphien et le béotien ont, tous les quatre, possédé un curieux participe passif en -ειμενος : […] — (Revue bourguignonne, volume 13, numéro 2, Université de Dijon, 1903)
 
Variantes orthographiques
Traductions
→ voir locrien
Prononciation
- France (Vosges) : écouter « locridien [Prononciation ?] »