linctus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | linctŭs | linctūs |
| Vocatif | linctŭs | linctūs |
| Accusatif | linctum | linctūs |
| Génitif | linctūs | linctuum |
| Datif | linctūi ou linctū |
linctibus |
| Ablatif | linctū | linctibus |
linctus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | linctus | linctă | linctum | linctī | linctae | linctă |
| Vocatif | lincte | linctă | linctum | linctī | linctae | linctă |
| Accusatif | linctum | linctăm | linctum | linctōs | linctās | linctă |
| Génitif | linctī | linctae | linctī | linctōrŭm | linctārŭm | linctōrŭm |
| Datif | linctō | linctae | linctō | linctīs | linctīs | linctīs |
| Ablatif | linctō | linctā | linctō | linctīs | linctīs | linctīs |
linctus \Prononciation ?\
- Participe passé de lingo.
Références
- « linctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage