licitus
Latin
Forme de verbe 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | licitus | licită | licitum | licitī | licitae | licită |
| Vocatif | licite | licită | licitum | licitī | licitae | licită |
| Accusatif | licitum | licităm | licitum | licitōs | licitās | licită |
| Génitif | licitī | licitae | licitī | licitōrŭm | licitārŭm | licitōrŭm |
| Datif | licitō | licitae | licitō | licitīs | licitīs | licitīs |
| Ablatif | licitō | licitā | licitō | licitīs | licitīs | licitīs |
licitus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de liceor.
Forme de verbe 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | licitus | licită | licitum | licitī | licitae | licită |
| Vocatif | licite | licită | licitum | licitī | licitae | licită |
| Accusatif | licitum | licităm | licitum | licitōs | licitās | licită |
| Génitif | licitī | licitae | licitī | licitōrŭm | licitārŭm | licitōrŭm |
| Datif | licitō | licitae | licitō | licitīs | licitīs | licitīs |
| Ablatif | licitō | licitā | licitō | licitīs | licitīs | licitīs |
licitus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de licet (« il est permis [de] ») :
- Licite, légal, permis.
licitum est…
- il est permis de…
- Licite, légal, permis.
Antonymes
Références
- « licitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage