libitus

Latin

Étymologie

Déverbal de libet plaire »), dérivé de libitum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif libitŭs libitūs
Vocatif libitŭs libitūs
Accusatif libitum libitūs
Génitif libitūs libituum
Datif libitūi
ou libitū
libitibus
Ablatif libitū libitibus

libitus \Prononciation ?\ masculin

  1. Plaisir, fantaisie, caprice, gré.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif libitus libită libitum libitī libitae libită
Vocatif libite libită libitum libitī libitae libită
Accusatif libitum libităm libitum libitōs libitās libită
Génitif libitī libitae libitī libitōrŭm libitārŭm libitōrŭm
Datif libitō libitae libitō libitīs libitīs libitīs
Ablatif libitō libitā libitō libitīs libitīs libitīs

libitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de libet.