laudatrices
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | laudateur \lo.da.tœʁ\ |
laudateurs \lo.da.tœʁ\ |
| Féminin | laudatrice \lo.da.tʁis\ |
laudatrices \lo.da.tʁis\ |
laudatrices \lo.da.tʁis\
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| laudatrice | laudatrices |
| \lo.da.tʁis\ | |
laudatrices \lo.da.tʁis\ féminin
- Pluriel de laudatrice.
Chacune d’elle s’était constitué un cercle d’amies et de laudatrices indéfectibles.
— (Aboubacry Moussa Lam, La fièvre de la terre, 1990)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | laudātrīx | laudātrīcēs |
| Vocatif | laudātrīx | laudātrīcēs |
| Accusatif | laudātrīcem | laudātrīcēs |
| Génitif | laudātrīcis | laudātrīcum |
| Datif | laudātrīcī | laudātrīcibus |
| Ablatif | laudātrīcĕ | laudātrīcibus |
laudātrīcēs \lau̯.daːˈtriː.keːs\ féminin