lòca
Étymologie
- (Nom commun 1) Du latin locus.
- (Nom commun 2) Du bas latin locca.
- (Nom commun 3) Dérive de alòca.
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lòca \ˈlɔ.ko̯\ |
lòcas \ˈlɔ.ko̯s\ |
lòca \ˈlɔ.ko̯\ féminin (graphie normalisée)
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lòca \ˈlɔ.ko̯\ |
lòcas \ˈlɔ.ko̯s\ |
lòca \ˈlɔ.ko̯\ féminin (graphie normalisée)
Nom commun 3
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| lòca \ˈlɔ.ko̯\ |
lòcas \ˈlɔ.ko̯s\ |
lòca \ˈlɔ.ko̯\ féminin (graphie normalisée)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Gui Benoèt, Las bèstias, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-454-2
- Gui Benoèt, Las plantas, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-453-5