kvieto
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine kviet (« mou, doux, quiet ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kvieto \kvi.ˈe.to\ |
kvietoj \kvi.ˈe.toj\ |
| Accusatif | kvieton \kvi.ˈe.ton\ |
kvietojn \kvi.ˈe.tojn\ |
kvieto \kvi.ˈe.to\
- Repos.
En la kvieton de nia aleo enŝteliĝis nur malofta klakado de ŝuoj sur ŝtonoj.
— (Tim Westover, Tri Ruĝaj Knabinoj, Marvirinstrato, 2009, page 19)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine kviet et la liste des dérivés de kviet.
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « kvieto [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- kvieto sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)