kuecá
: kueca
Étymologie
- Dérivé de kueca (« sceau »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kuecá | kuecayá | kuecatá |
| 2e du sing. | kuecal | kuecayal | kuecatal |
| 3e du sing. | kuecar | kuecayar | kuecatar |
| 1re du plur. | kuecat | kuecayat | kuecatat |
| 2e du plur. | kuecac | kuecayac | kuecatac |
| 3e du plur. | kuecad | kuecayad | kuecatad |
| 4e du plur. | kuecav | kuecayav | kuecatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kuecá \kuɛˈʃa\ ou \kueˈʃa\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kuecá [kuɛˈʃa] »
Références
- « kuecá », dans Kotapedia