krut
: kruť
Forme de verbe
| Conjugaison Présent Indicatif | |||||
| Personne | Singulier | Personne | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | krú | 1 | krut | ||
| 2 | krul | 2 | kruc | ||
| 3 | krur | 3 | krud | ||
| 4 | kruv | ||||
krut \krut\
- Première personne du pluriel du présent du verbe krú.
Anagrammes
Références
- « krut », dans Kotapedia
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 23
Étymologie
- Du vieux slave → voir krutý en tchèque.
Adjectif
1 = nominatif indéterminé / 2 = nominatif déterminé / 3 = accusatif inanimé indéterminé / 4 = accusatif inanimé déterminé / 5 = accusatif animé
| Cas | Masculin | Féminin | Neutre | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Singulier | Duel | Pluriel | Singulier | Duel | Pluriel | Singulier | Duel | Pluriel | |
| Nominatif | krut1 kruti2 |
kruta | kruti | kruta | kruti | krute | kruto | kruti | kruta |
| Accusatif | krut3 kruti4 krutega5 |
kruta | krute | kruto | kruti | krute | kruto | kruti | kruta |
| Génitif | krutega | krutih | krutih | krute | krutih | krutih | krutega | krutih | krutih |
| Datif | krutemu | krutima | krutim | kruti | krutima | krutim | krutemu | krutima | krutim |
| Instrumental | krutim | krutima | krutimi | kruto | krutima | krutimi | krutim | krutima | krutimi |
| Locatif | krutem | krutih | krutih | kruti | krutih | krutih | krutem | krutih | krutih |
krut \Prononciation ?\ (comparatif : krutejši ; superlatif : najkrutejši)
Étymologie
- De l’allemand Kraut.
Nom commun
| Neutre | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Indénombrable | krut | krutet |
krut \Prononciation ?\ neutre
- Poudre à canon.
- (Sens figuré) Énergie, entrain, vigueur, dynamisme, peps.
Det är allt krut i henne.
- Elle a du peps.
Prononciation
- Suède : écouter « krut [Prononciation ?] »