krouilh
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | krouilh | krouilhoù |
| Adoucissante | grouilh | grouilhoù |
| Spirante | cʼhrouilh | cʼhrouilhoù |
krouilh \ˈkruʎː\ masculin
Synonymes
Dérivés
- krouilhañ
- krouilhet
- krouilhiñ
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 494a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1388a
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | krouilh |
| Adoucissante | grouilh |
| Spirante | cʼhrouilh |
krouilh \ˈkruʎː\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe krouilhañ/krouilhiñ.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe krouilhañ/krouilhiñ.