kromadur

Étymologie

De krom-, radical du verbe kromañ chromer »), avec le suffixe -adur.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kromadur kromadurioù
Adoucissante gromadur gromadurioù
Spirante cʼhromadur cʼhromadurioù

kromadur \kroˈmɑː.dyr\ masculin

  1. Chromage.

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 251a