kriema

Espéranto

Étymologie

Composé de la racine kri (« crier »), du suffixe -em- (« penchant ») et de la finale -a (adjectif).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kriema
\kri.ˈe.ma\
kriemaj
\kri.ˈe.maj\
Accusatif krieman
\kri.ˈe.man\
kriemajn
\kri.ˈe.majn\

kriema \kri.ˈe.ma\     composition de racines de l’ekzercaro §41

  1. Criard(e).
    • (Ekzercaro §41) Lia edzino estas tre laborema kaj ŝparema, sed ŝi estas ankaŭ tre babilema kaj kriema.
      Son épouse est très laborieuse et économe, mais elle est aussi très bavarde et criarde.

Apparentés étymologiques

Prononciation

Références

Bibliographie