krengen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich — |
| 2e du sing. | du — | |
| 3e du sing. | er/sie/es krengt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich krengte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich krengte |
| Impératif | 2e du sing. | —! |
| 2e du plur. | —! | |
| Participe passé | gekrengt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
krengen \ˈkʁɛŋən\ (voir la conjugaison)
- (Marine) Gîter.
Synonymes
- Schlagseite
Dérivés
Prononciation
- Berlin : écouter « krengen [ˈkʁɛŋən] »