konzipieren
: Konzipieren
Allemand
Étymologie
- Du moyen haut-allemand concipieren, du latin concipere.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich konzipiere |
| 2e du sing. | du konzipierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es konzipiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich konzipierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich konzipierte |
| Impératif | 2e du sing. | konzipier konzipiere! |
| 2e du plur. | konzipiert! | |
| Participe passé | konzipiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
konzipieren \kɔnt͡siˈpiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Concevoir, engendrer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Préparer, ébaucher.
- Tomber enceinte.
Dérivés
- Konzipieren
- Konzipierung
Prononciation
- Berlin : écouter « konzipieren [kɔnt͡siˈpiːʁən] »