komplizieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich kompliziere |
| 2e du sing. | du komplizierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es kompliziert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich komplizierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich komplizierte |
| Impératif | 2e du sing. | kompliziere komplizier! |
| 2e du plur. | kompliziert! | |
| Participe passé | kompliziert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
komplizieren \kɔmpliˈt͡siːʁən\ (voir la conjugaison)
- Compliquer, rendre compliqué.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Se compliquer, devenir compliqué.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Berlin : écouter « komplizieren [kɔmpliˈt͡siːʁən] »