kollaborieren
Allemand
Étymologie
- Du latin collaborare
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich kollaboriere |
| 2e du sing. | du kollaborierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es kollaboriert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich kollaborierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich kollaborierte |
| Impératif | 2e du sing. | kollaboriere kollaborier! |
| 2e du plur. | kollaboriert! | |
| Participe passé | kollaboriert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
kollaborieren \kɔlaboˈʁiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Collaborer.
Schon kurz nach dem Einmarsch Deutschlands in Österreich, am 12.März.1938, kollaborierte ein Großteil des Landes mit den Nazis.
- Peu après l’invasion par l’Allemagne de l’Autriche, le 12 mars 1938, une grande partie du pays a collaboré avec les nazis.
Prononciation
- Berlin : écouter « kollaborieren [kɔlaboˈʁiːʁən] »