klorañ
: kloran
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | klorañ |
| Adoucissante | glorañ |
| Spirante | cʼhlorañ |
klorañ \ˈkloː.rã\ transitif direct (voir la conjugaison), radical : klor-
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- kloridañ
- kloridet
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 248a