kloradur
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kloradur | kloradurioù |
| Adoucissante | gloradur | gloradurioù |
| Spirante | cʼhloradur | cʼhloradurioù |
kloradur \kloˈrɑː.dyr\ masculin
- (Chimie) Chloration.
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 248a