kloc
: KLOC, Kloc, kloć, kłoć, kłóć
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kloc | klocy |
| Vocatif | klocu | klocy |
| Accusatif | kloc | klocy |
| Génitif | kloca | kloców |
| Locatif | klocu | klocach |
| Datif | klocowi | klocom |
| Instrumental | klocem | klocami |
kloc \klɔʦ̑\ masculin inanimé
- (Sylviculture) Tronc, bûche.
Wieczorem, po siekierezadzie na zrębie i po siekierezadzie w szopie, gdzie porąbałem resztę kloców, stałem przy piecu w izdebce Babci Oleńki i przetapiałem na patelni smalec ten, co go wczoraj zakupiłem w sklepie.
— (Edward Stachura, Siekierezada albo zima leśnych ludzi)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- (Échecs) Blitz à quatre.
Synonymes
Dérivés
- klocek
- klocowy
- klocownik
Voir aussi
- kloc sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : kloc. (liste des auteurs et autrices)