klirren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich klirre |
| 2e du sing. | du klirrst | |
| 3e du sing. | er/sie/es klirrt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich klirrte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich klirrte |
| Impératif | 2e du sing. | klirre! |
| 2e du plur. | klirrt! | |
| Participe passé | geklirrt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
klirren \ˈklɪʁən\ (voir la conjugaison)
- Cliqueter, tinter, émettre un petit bruit en s'entrechoquant.
Dérivés
- Geklirre
- Klirrfaktor
- Klirrgeräusch
- Klirrlaut
- Klirrton
Prononciation
- Berlin : écouter « klirren [ˈklɪʁən] »