klatschen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich klatsche |
| 2e du sing. | du klatschst | |
| 3e du sing. | er/sie/es klatscht | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich klatschte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich klatschte |
| Impératif | 2e du sing. | klatsch, klatsche! |
| 2e du plur. | klatscht! | |
| Participe passé | geklatscht | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
klatschen \ˈklat͡ʃn̩\ (voir la conjugaison)
- Applaudir, faire clap clap avec les mains, taper les mains.
Die Tauben picken das Brot vom Boden auf, aber wenn jemand in die Hände klatscht, fliegen sie alle gleichzeitig auf.
- Les pigeons picorent le pain au sol, mais si quelqu’un tape dans ses mains, ils s’envolent tous en même temps.
- Clapoter.
- Cancaner.
Dérivés
- Klatsch, Klatsche
- Café Klatsch, Kaffeeklatsch
Prononciation
- (Allemagne) : écouter « klatschen [ˈklat͡ʃn̩] »
- Berlin : écouter « klatschen [ˈklat͡ʃn̩] »