klaskać

Voir aussi : kląskać

Étymologie

De l’allemand klatschen[1].

Verbe

klaskać \klas.kat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : klasnąć) (voir la conjugaison)

  1. Claquer des mains, applaudir.

Dérivés

  • klask, poklask applaudissement »)
  • klaskanie applaudissement »)
  • wyklakać

Références

  1. « klask », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927