Nom commun
kignez \ˈkĩɲes\ \ˈkĩnjes\ collectif
- (Botanique) Guignes.
Va mab bihan a dostaas ouz an daol hag a gemeras eur gignezenn diwar ar plad.
— (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 39)
- Mon petit-fils s’approcha de la table et pris une guigne du plat.
Ar cʼhignez ag ar wezenn-mañ a oa hor re-ni, kentocʼh trenk, mes mat er-walcʼh evidomp-ni.
— (Job Jaffré, Etrezomp E Brezhoneg 1984-1986, Emglev Bro an Oriant, 2012, 4e de couverture)
- Les guignes de cet arbre étaient les nôtres, plutôt acides, mais assez bonnes pour nous.
- (Par extension) Cerises.
Un dervezh edon e ti un horolajer p’en em gavas er stal ur placʼh gwisket e giz kêr, da lavarout eo gant ur robenn, un tog, div gignezenn ruz warnañ hag un tamm tul o cʼholeiñ he bizaj.
— (S.J., Keleier ar Vro, in Arvor, no 97, 15 novembre 1942, page 1)
- Un jour, j’étais chez l’horloger quand arriva dans la boutique une femme habillée en citadine, c’est-à-dire avec une robe, un chapeau ornementé de deux cerises rouges et un voile de tulle recouvrant son visage.
Dérivés
- gwez-kignez
- gwez-kignez-brizh
- kignesa
- kignezeg