kerent
Étymologie
Forme de nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kar | kerent |
| Adoucissante | gar | gerent |
| Spirante | cʼhar | cʼherent |
kerent \ˈkeː.rɛ̃nt\
- Pluriel de kar.
Job ha Lom a oa kendirvi-kompez evit o brasañ maleur, rak dre ma oant kerent eo e teujont d’en em zaremprediñ.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, pages 25-26)- Job et Lom étaient cousins germains pour leur plus grand malheur, car étant parents ils en vinrent à se fréquenter.
Poanius eo d’ar gerent gwelout o bugale o vervel a-raok dezho.
— (Anjela Duval, Tad-kozh Roperz-Huon, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 1085)- Il est douloureux pour les parents (père et mère) de voir leurs enfants mourir avant eux.
Dérivés
Anagrammes
Références
- ↑ Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900 → lire sur wikisouce