kaveri
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kaveri | kaverit |
| Génitif | kaverin | kaverien kavereiden kavereitten |
| Partitif | kaveria | kavereita kavereja |
| Accusatif | kaveri [1] kaverin [2] |
kaverit |
| Inessif | kaverissa | kavereissa |
| Illatif | kaveriin | kavereihin |
| Élatif | kaverista | kavereista |
| Adessif | kaverilla | kavereilla |
| Allatif | kaverille | kavereille |
| Ablatif | kaverilta | kavereilta |
| Essif | kaverina | kavereina |
| Translatif | kaveriksi | kavereiksi |
| Abessif | kaveritta | kavereitta |
| Instructif | — | kaverein |
| Comitatif | — | kavereine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | kaverini | kaverimme |
| 2e personne | kaverisi | kaverinne |
| 3e personne | kaverinsa | |
kaveri \ˈkɑ.ʋe.ri\
- Copain, copine.
- Hän on minun hyvä kaverini. — Il/elle est mon/ma bon(ne) copain/copine.
- Olen kaverilla (kylässä). — Je suis chez mon copain.
- Camarade, collègue.
- Luokkakaveri. — Camarade de classe.
- Työkaveri. — Collègue de travail.
- Type, individu, gars, celui, celle.
- Tunnetko tuon kaverin? — Tu connaîs celui-là/celle-là ?