katzbuckeln
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich katzbuckle |
| 2e du sing. | du katzbuckelst | |
| 3e du sing. | er/sie/es katzbuckelt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich katzbuckelte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich katzbuckelte |
| Impératif | 2e du sing. | katzbuckle! |
| 2e du plur. | katzbuckelt! | |
| Participe passé | gekatzbuckelt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
katzbuckeln \ˈkat͡sˌbʊkl̩n\ (voir la conjugaison)
- Faire des courbettes, signaler la soumission.
Vocabulaire apparenté par le sens
- buckeln
- dienern
- einschmeicheln
- liebedienern
Dérivés
- Katzbuckelei
Prononciation
- Berlin : écouter « katzbuckeln [ˈkat͡sˌbʊkl̩n] »